21 gramów Jaka jest waga życia?

Tragiczny wypadek sprawia, że losy trzech rodzin, nie mających pozornie ze sobą nic wspólnego, łączą się.

Bohaterami "21 gramów" są Jack Jordan, były kryminalista za wszelką cenę starający się zmienić swoje życie na lepsze, Cristina - młoda narkomanka, której właśnie dzięki pomocy męża udało się wyjść z nałogu, oraz Paul Rivers - śmiertelnie chory matematyk czekający na transplantację serca. Przypadek sprawia, że losy tych trzech osób splatają się. Jack Jordan staje się sprawcą wypadku samochodowego, w którym ginie rodzina Cristiny. Paulowi Riversowi zostaje przeszczepione serce tragicznie zmarłego męża kobiety. Od tej chwili życie każdego z nich diametralnie się zmienia. Nękany wyrzutami sumienia Jordan traci wiarę, która pozwoliła mu na zerwanie z przestępczą przeszłością, aż w końcu odchodzi od rodziny. Cristina zamyka się w domu i unika kontaktów z ludźmi. Z depresji wyciąga ją dopiero Paul, który dzięki prywatnemu detektywowi dowiedział się, komu zawdzięcza życie. Oglądając "21 gramów", nie sposób nie odnieść się do wspomnianego już "Amores Perros". W swoim najnowszym filmie Inarritu ponownie eksperymentuje z chronologią, ale tym razem idzie o krok dalej. Przestawienie kolejności wydarzeń nie dotyczy już poszczególnych wydarzeń, ale całej historii. Fabuła filmu zaprezentowana jest w formie pojedynczych fragmentów, które w pozornie bezładny sposób mieszają ze sobą przyszłość i przeszłość bohaterów. Z początku naprawdę ciężko połapać się, o co chodzi i dopiero po jakimś czasie historia zaczyna układać się w jasną i zrozumiałą całość. Zabieg ten specjalnie mi nie przeszkadzał, choć muszę przyznać, że nie za bardzo rozumiem, czemu Inarritu zdecydował się na jego zastosowanie. Odwrócona chronologia może być doskonałym narzędziem pozwalającym na ciekawe odczytanie historii ("Nieodwracalne" i "Memento" są tego dobrym przykładem), ale często jest wykorzystywana jako ozdobnik, który nie wnosi nic nowego do całości. Moim zdaniem tak dzieje się właśnie w przypadku "21 gramów". Historia opowiedziana w filmie broniłaby się doskonale, gdyby została nakręcona w tradycyjny sposób.