Jack London (ur. jako John Griffith Chaney) - amerykański pisarz.
Był samoukiem. Co prawda dostał się na Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley, ale fatalny stan finansowy rodziny nie pozwolił mu na kontynuowanie nauki.
Zanim zajął się pisarstwem imał się rozmaitych prac. Był m.in. gazeciarzem, marynarzem, kłusownikiem a nawet poszukiwaczem złota. Doświadczenia zdobyte w tych profesjach przełożyły się w latach późniejszych na treść jego książek.
Był socjalistą, dlatego jego dzieła bez problemu ukazywały się w polskich przekładach w czasie PRL-u.
Dwie jego najbardziej znane książki to bez wątpienia "Zew krwi" ("The Call of the Wild", 1903, pierwsze polskie wydanie: 1924), opowiadająca o przygodach psa Bucka, oraz "Biały Kieł" ("White Fang", 1906, pierwsze polskie wydanie: 1926), będąca opowieścią o wilku o imieniu Biały Kieł.
London zmarł z wieku zaledwie 40 lat. Przyczyną śmierci była prawdopodobnie niewydolność nerek, choć nie brak przypuszczeń, że pisarz popełnił samobójstwo.
Dwukrotnie żonaty: 1. Elizabeth "Bessie" Maddern (07.04.1900-11.11.1904, rozwód), 2 córki: Joan (ur. 15.01.1901) i Bessie "Becky" (ur. 20.10.1902); 2. Charmian Kittredge (19.11.1905-22.11.1916, jego śmierć).
