Rosyjski pisarz i malarz.
Rodowity moskwianin.
Wychowywany był przez babkę (matkę jego matki). W dzieciństwie odbył kilka podróży na Kaukaz, co znalazło później odzwierciedlenie w jego twórczości.
Studiował filologię na Uniwersytecie Moskiewskim (Московский государственный университет имени М.В.Ломоносова).
Jego pierwsze dzieło, poemat "Хаджи-Абрек" ukazał się drukiem w 1835 r., jednak powstał w momencie, gdy Michaił miał zaledwie 14 lat.
Po ukazaniu się wiersza "Śmierć poety" ("Смерть поэта", 1837) Lermontow został zesłany przez władze carskie na Kaukaz. Jego dzieła cieszyły się już wówczas uznaniem. Poeta wrócił do Moskwy po kilku miesiącach, jednak już w 1840 r. został ponownie zesłany na Kaukaz. Zginął w 1841 r. na Przedkaukaziu, w Piatigorsku, w czym wydatnie maczała ręce carska policja. Michaił Lermontow miał w chwili śmierci zaledwie 26 lat. Mimo tego jest zaliczany do najwybitniejszych twórców XIX w. Co ciekawe, romantyzm w jego dziełach charakteryzuje się oszczędnością formy.
Lermontow był osobą kochliwą, lecz z reguły nieszczęśliwie lokował swe uczucia. Nie zdążył wstąpić w związek małżeński.
