Polski poeta i pisarz. Studiował w Szkole Głównej (obecnie SGH) w Warszawie, ale nie skończył nauki. Jeden z najważniejszych twórców polskiego pozytywizmu. Badacz historii Warszawy.
W 1911 roku skazany przez Rosjan na rok twierdzy za napisanie przedmowy do opowiadania Adama Mickiewicza.
Laureat Nagrody Literackiej im. Elizy Orzeszkowej (1918).
Wybrane dzieła: "Cudna mieszczka. Obrazek warszawski z wieku XVII" (1897), "Wspomnienia niebieskiego mundurka" (1906), "Ciury" (1907), "Siódme amen IMC Pana Mokrzeckiego" (1910), "Kłosy z polskiej niwy" (1912).
Żona: Franciszka Zelewska, syn Juliusz Wiktor Gomulicki (ur. 17.11.1909).
