Pola Gojawiczyńska (ur. jako Apolonia Koźniewska) - wybitna polska pisarka.
Rodowita warszawianka. Nie miała wyższego wykształcenia, ukończyła jedynie kursy dla wychowawczyń szkolnych. W czasie I wojny światowej należała do Polskiej Organizacji Wojskowej. Jej mężem był Stanisław Gojawiczyński (od 1920), córka Wanda urodziła się w 1921 roku.
Zadebiutowała w roku 1933 zbiorem nowel "Powszedni dzień", pierwszą powieść- "Ziemia Elżbiety"- w której opisuje życie ludności z rejonu Zagłębia Śląsko-Dąbrowskiego, wydała rok później, t.j. w 1934 roku. W 1935 roku wydała swoją najsłynniejszą powieść - "Dziewczęta z Nowolipek". Wraz z "Rajską jabłonią" książka ta wchodzi w skład tzw. dylogii warszawskiej. W 1937 roku reżyser pochodzenia żydowskiego, Józef Lejtes, zekranizował "Dziewczęta z Nowolipek". W rolach głównych wystąpiły: Elżbieta Barszczewska, Jadwiga Andrzejewska oraz Tamara Wiszniewska. Prawie 50 lat później tego samego podjęła się Barbara Sass. W jej adaptacji udział wzięły m.in. Maria Ciunelis, Ewa Kasprzyk i Marta Klubowicz. W 1936 wydano "Rozmowy z milczeniem, w 1937 "Górnoślązaczka"- były to krótkie formy prozatorskie, podobnie jak "Dwoje ludzi" (1938). W 1938 roku Autorka wydała także powieść "Ogniste słupy".
W czasie II wojny światowej Gojawiczyńska siedziała na Pawiaku.
Po wojnie odznaczona m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Wybrane dzieła autorki: "Powszedni dzień" (1933), "Ziemia Elżbiety" (1934), "Dziewczęta z Nowolipek" (1935), "Rozmowy z milczeniem" (1936), "Górnoślązaczka" (1937), "Rajska jabłoń" (1937), "Ogniste słupy" (1938), "Krata" (1945), "Stolica" (1946), "Dom na skarpie" (1947), "Miłość Gertrudy" (1956), "Opowiadania" (1956). Pośmiertnie wydano zbiór opowiadań i felietonów Autorki "Z serca do serca" (1971).
