Polski poeta, pedagog i działacz społeczny.
Pochodził z niezamożnej rodziny szlacheckiej.
Absolwent Uniwersytetu Lwowskiego (filozofia).
Pierwsze bajki opublikował jako dwudziestoczterolatek, lecz pierwszy zbiór jego bajek ukazał się drukiem dopiero 6 lat później.
Najbardziej znaną bajką Jachowicza jest "Chory kotek", bardziej znana pod nazwą "Pan kotek był chory".
Uważa się go za twórcę literatury dla dzieci w Polsce.
W czasie powstania styczniowego należał do Towarzystwa Patriotycznego.
Oprócz tworzenia bajek i wierszy dla dzieci parał się także poezją dla dorosłych oraz zbieraniem przysłów.
Członek Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności.
Wybrane publikacje: "Bajki i powieści" (1824), "Nauka w zabawce, dziełko dla dzieci" (1829), "Rozmowy mamy z Józią służące za wstęp do wszelkich nauk" (1830)."Pamiątka dla Eryczka" (tomy I-IV, 1846-1852), "Książeczka dla Stefcia" (1855), "Książka dla rzemieślnika" (1855), Wieniec" (tomy I-III, 1856-1857).
Dwukrotnie żonaty: 1. Salomea Jabłońska (1823-1825, jej śmierć), 1 syn; 2. Antonina Ośmiałowska (1833-24.12.1857, jego śmierć), 2 synów: Rudolf (ur. 1838) i Eryk (ur. 1842).
