Brytyjski fizyk matematyczny.
Wniósł ogromny wkład w rozwój ogólnej teorii względności i kosmologii. Do jego największych osiągnięć należą udowodnione wespół ze Stephenem Hawkingiem tzw. twierdzenia o osobliwościach, z których wynika, iż we Wszechświecie rządzonym przez teorię Einsteina Wielki Wybuch oraz czarne dziury są czymś nieuniknionym. Na gruncie czystej matematyki wykazał, że można w sposób aperiodyczny pokryć nieskończoną płaszczyznę przy pomocy tylko dwóch rodzajów kafelków. Ów abstrakcyjny parkietaż Penrose'a jest realizowany w Przyrodzie, w kwazi-kryształach. W ostatnich latach Penrose zaproponował odważny model tzw. konforemnej kosmologii cyklicznej, wedle którego nasz obecny Wszechświat jest tylko pojedynczym ogniwem w całym łańcuchu Eonów. Tę i wiele innych głębokich idei fizycznych, matematycznych i filozoficznych niestrudzenie popularyzuje w klasycznych już książkach takich jak "Nowy umysł cesarza", "Droga do rzeczywistości", "Cykle czasu", "Moda, wiara i fantazja w nowej fizyce wszechświata".
Za swoje naukowe osiągnięcia w dziedzinie nauki w 1994 r. uzyskał tytuł szlachecki.
6 października 2020 r. otrzymał nagrodę Nobla z fizyki za badania nad czarnymi dziurami.